Różne cykle życia i role

Królowe pszczół

Cykl życiowy królowych pszczół rozpoczyna się od złożenia jaj przez matkę w ulu. Po trzech dniach larwy wyłaniają się z jaj i są karmione przez pszczoły robotnice ich specjalnym mlekiem, zwanym mleczkiem pszczelim. Po około 7-8 dniach larwy zamykają się w komórkach i zamieniają w poczwarki.

Po 16 dniach od złożenia jaja dorosła królowa pszczół wychodzi z komórki i rozpoczyna swoją pracę polegającą na składaniu jaj i utrzymywaniu jedności ula. Życie królowej trwa średnio od roku do trzech lat, w tym czasie składa ona tysiące jaj. Jeśli królowa umiera lub nie jest już w stanie złożyć jaj, ul próbuje zastąpić ją nową królową, hodowaną przez pszczoły robotnice wybrane do tego zadania.

Pszczoły robotnice

Cykl życiowy pszczoły robotnicy rozpoczyna się od złożenia przez królową jaja w ulu. Po trzech dniach z jaja wykluwa się mała larwa. Pszczoły robotnice karmią larwy specjalnym mlekiem, zwanym mleczkiem pszczelim, a larwy rosną bardzo szybko, przechodząc przez pięć etapów rozwoju.

Po około 6-7 dniach larwa przepoczwarza się i zostaje zapieczętowana w swojej komórce przez pszczołę robotnicę, która ją karmiła. 12-13 dni po złożeniu jaja dorosła pszczoła opuszcza komórkę wraz z aparatem gębowym i wszystkimi narządami niezbędnymi do życia w ulu.

We wczesnych stadiach życia pszczoła robotnica wykonuje zadania w ulu, takie jak czyszczenie komórek, opieka nad larwami, produkcja wosku, wentylacja i zbieranie nektaru. Później pszczoła robotnica zbiera nektar i pyłek poza ulem, stając się w ten sposób pszczołą zbieraczką.

Długość życia pszczoły robotnicy różni się w zależności od jej aktywności w ulu: pszczoły zbieraczki, które wykonują bardziej ryzykowne zadanie zbierania nektaru poza ulem, na ogół żyją samotnie przez kilka tygodni, podczas gdy pszczoły wykonujące zadania w ulu mogą żyć do 6 tygodni. W każdym przypadku, gdy pszczoły robotnice umierają, są zastępowane przez inne młode pszczoły, które wyłaniają się z komórek.

Kim są zbieracze

Pszczoły zbierające to pszczoły robotnice, które zbierają nektar, pyłek i wodę poza ulem, aby nakarmić ul i wyprodukować miód. Pszczoły zbieraczki należą do najstarszych pszczół robotnic w ulu, ponieważ wykonywały już różne zadania w ulu, takie jak czyszczenie komórek, opieka nad larwami, produkcja wosku i wentylacja.

Pszczoły zbieraczki specjalizują się w zbieraniu nektaru z kwiatów, który następnie przynoszą z powrotem do ula, aby zrobić miód. Pszczoły zbieraczki mogą odwiedzić do 1500 kwiatów dziennie i mogą latać na odległość do 5 km od ula, aby znaleźć najlepsze kwiaty. Ponadto pszczoły zbieraczki zbierają również pyłek, który jest niezbędny do produkcji mleczka pszczelego, pokarmu dla larw.

Pszczoły zbieraczki wykonują bardzo ważne zadanie dla przetrwania ula, ale ich praca jest również bardzo ryzykowna, ponieważ muszą stawić czoła drapieżnikom i złej pogodzie. Ponadto czynność zbierania nektaru i pyłku może być bardzo męcząca, a pszczoły zbieraczki często giną po kilku tygodniach aktywności. Jednak ich wkład w ul jest niezbędny do produkcji miodu i przetrwania rodziny.

Podstawowe różnice między Ligusticą a Buckfastem

Ligustica to rasa pszczół pochodząca z Włoch, charakteryzująca się złocistożółtym kolorem, pręgowanym odwłokiem i długim językiem, który pozwala jej zbierać nektar nawet z głębokich kwiatów. Pszczoły Ligustica są znane ze swojej uległości i wysokiej wydajności miodu, ale mogą być wrażliwe na warrozę i inne pasożyty.

Z drugiej strony rasa Buckfast to rasa pszczół stworzona przez brytyjskiego mnicha benedyktyńskiego, brata Adama. Rasa Buckfast została uzyskana przez krzyżowanie różnych ras pszczół, w tym Ligustica, w celu stworzenia rasy bardziej odpornej na choroby i pasożyty. Pszczoły Buckfast są na ogół spokojne i odporne, a pszczelarze cenią je za wysoką wydajność miodu.

Podsumowując, Ligustica to rasa pszczół pochodząca z Włoch, charakteryzująca się złocistożółtym kolorem, długim językiem i dobrą wydajnością miodu, ale może być wrażliwa na pasożyty. Z kolei rasa Buckfast to rasa stworzona przez brata Adama, znana ze swojej odporności i wysokiej wydajności miodu.